Een mediamerk léeft: wat je er vandaag niet goed aan vindt, kan je morgen al verbeteren. Dat maakt werken in de media zo boeiend. Je evolueert mee met de maatschappij en gaat voortdurend met je collega’s in dialoog over wat er beter kan. Ik ben een bedrijfsleider, maar ik denk ook mee met onze mediamakers. Je kan niet enkel van je business houden. Je moet ook gepassioneerd zijn door je vak.

Ik bevind mij elke dag op een kruispunt: ik denk mee na over de creatieve output van onze mediamerken, maar ik waak ook over onze zakelijke resultaten. Ik hou van de creatieve kant én van de businessdiscipline… En nee, ik vind dat geen schizofrene situatie. (lacht) Ik wil én media waarin mensen zich creatief kunnen uitleven én een succesvol bedrijf waarin mensen zich zowel uitgedaagd als gewaardeerd voelen. Mijn dag is geslaagd wanneer iemand mij zegt: DPG, dat is een mooi bedrijf met mooie mediamerken.

Uiteraard is het na onze recente expansie wat moeilijker om voeling te houden met de productie van ál onze titels en zenders. We hebben zestig merken: die kan ik niet allemaal even nauwgezet volgen. Maar wanneer één van onze merken op het punt staat om door een transformatie te gaan, zoals De Morgen onlangs, dan volg ik het van dichtbij. Soms word ik uitgenodigd om mee te komen brainstormen, soms dring ik me op. (lacht) Maar in beide gevallen kom ik goed voorbereid naar de meeting en geef mijn ongezouten mening. Overigens vind ik het prima dat ik een en ander over media weet en bitter weinig over andere branches. Je kan maar beter in één sector heel goed zijn dan in meerdere sectoren middelmatig.

Hoeveel ik ook van de mediasector hou, ik sta niet te popelen om zélf in de media te komen. Toen ik mijn eerste stappen in het vak zette, zei mijn moeder: ‘Christian, doe me een plezier en wees discreet.’ Ze vond dat ik nogal een grote mond had en vreesde dat mijn euh… directheid me binnen de kortste keren in de problemen zou brengen. Ik heb haar toen beloofd dat ik me terughoudend zou opstellen. En aan die belofte heb ik me ook gehouden. Ik voel niet de minste behoefte om een bekende Vlaming te worden. Ik vind het zelfs fantastisch dat ik na dertig jaar in de media nog steeds niet herkend of aangesproken word. Daardoor kan ik een leven leiden zoals iedereen.